چابهار، تنها بندر اقیانوسی ایران، به خاطر موقعیت جغرافیایی و شرایط آب و هوا، یکی از مقصدهای گردشگری محبوب در جنوب ایران است.
چابهار یکی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان و تنها بندر اقیانوسی ایران است. بندر چابهار به خاطر موقعیت جغرافیایی و دسترسی به آب‌های آزاد، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. این شهر علاوه بر موقعیت تجاری، جاذبه‌های تاریخی و طبیعی زیادی دارد. آب و هوای این شهر، تقریبا همیشه بهاری و معتدل است به همین دلیل این شهر را چابهار یا چهار بهار نامیده‌اند.
این شهر بندری مرکز شهرستان چابهار است و در کنار آب‌های گرم اقیانوس هند قرار دارد. با راهنمای سفر به چابهار، همراه ما باشید.
آب‌و‌هوا | بهترین زمان برای سفر | جاذبه‌ها | رژیم غذایی
وضعیت آب و هوا
چابهار تنها بندر ایرانی است که در ساحل اقیانوس قرار دارد و چون تحت تاثیر بادهای اقیانوسی است، هوای آن در تمام فصل‌ها دلپذیر است. سردترین بندر ایران در تابستان و گرم‌ترین آن در زمستان است.
علت این امر، وزیدن بادهای قطب جنوب روی اقیانوس هند به طرف سواحل هند و پاکستان است. در زمستان جهت باد بر عکس می‌شود و بادهای خشکی از طرف شمال به طرف جنوب می‌وزد. چابهار تقریبا هوایی مشابه سواحل هند دارد؛ البته میزان بارندگی‌های موسمی در چابهار بسیار کمتر از سواحل هند است.
بهترین زمان برای سفر
با توجه به این که این شهر در تمام طول سال آب و هوای مطبوعی دارد، همیشه می‌توانید برای سفر به چابهار برنامه‌ریزی کنید.
جاذبه‌های گردشگری
شهر بندری چابهار، علاوه بر این که از نظر سیاسی و تجاری دارای اهمیت است، از نظر گردشگری هم مورد توجه مسافران قرار دارد. علاوه بر آب و هوای مطلوب، جاذبه‌های تاریخی و طبیعی این شهر، باعث شده که بسیاری از گردشگران، چابهار را به عنوان مقصد سفر خود انتخاب کنند.
شهر چابهار دیدنی‌های تاریخی و طبیعی بسیاری دارد که در ادامه آن‌ها را معرفی خواهیم کرد.
کوه‌های مینیاتوری
این کوه‌ها از دیدنی‌های حیرت‌انگیز چابهار به موازات ساحل از منطقه کچو تا نزدیکی خلیج گواتر کشیده شده و یکی از پدیده‌های زمین‌شناسی این منطقه است.
تالاب لیپار
این تالاب که آن را تالاب صورتی می‌نامند، یکی از زیبایی‌های طبیعی منطقه است که در ۱۵ کیلومتری شرق چابهار در نزدیکی روستای رمین و در مسیر جاده‌ی ساحلی چابهار-گواتر قرار گرفته است. از زیبایی‌های این منطقه می‌توان به انواع پرندگان از جمله چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسکن، باقرقره، تیهو و عقاب دشتی اشاره کرد.
مسجد جامع دزک
این مسجد در روستای دزک در ۳ کیلومتری شرق سراوان واقع شده است. زمان ساخت مسجد مشخص نیست. احتمالا این مسجد به دوران صفویه تعلق دارد. مصالح به کار رفته در دیوارها و ستون‌ها از خشت و چینه و پوشش سقف از فرآورده‌های نخل و خرما و گز و کنار است.
موزه محلی چابهار
ساختمان قدیمی فرمانداری چابهار که از دوران قاجار به جا مانده، اکنون موزه‌ی محلی چابهار است. این بنا روی سکویی به ارتفاع ۱/۵ متر و به وسعت حدود ۶۵۰ مترمربع بنا شده و دارای سه درب ورودی، مجموعه اتاق‌ها، راهرو و… است. بنا در دو طبقه ساخته شده است که قسمتی از آن با سکویی با سقف چوبی و ستون آهنی احاطه شده است.
غارهای بان مسیتی
غارهای بان مسیتی، مجموعه غارهایی در ۵ کیلومتری شمال باختری روستای تیس در دامنه کوه شهبازبند (در نزدیکی چابهار) است. یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی در کنار هم قرار دارند. غار اول طبیعی و به شکل نیم‌دایره و با استفاده از روش تراشکاری درون غار و دهانه آن توسعه پیدا کرده است. یک آرامگاه کوچک از گچ به صورت دوسطح افقی که روی یکدیگر قرار دارند و فاقد آثاری مانند سنگ‌نبشته، خط و لوحه در عمق یک متر از سطح غار دیده می‌شود که در گرد آن یک فضای کوچک وجود دارد.
قلعه‌ی پیروز گت
قلعه پیروز گت در بخش مرکزی پنج کیلومتری شمال غربی چابهار در روستای تیس قرار دارد. این اثر از دوره اشکانیان و ساسانیان به جا مانده است.
درخت مکرزن
درخت مکرزن که به انجیر معابد، لور و انجیر هندی نیز معروف است، نام درختی معروف در شهرهای چابهار و نیک شهر است.
این درخت از جاذبه‌های گردشگری این دو شهر به‌شمار می‌آید. اصل این گیاه از هند شرقی و دارای برگ‌های پهن است و شاخه‌های آن به پایین سرازیر می‌شود و در لای شن‌ها ریشه می‌دواند.
گل افشان
یکی از دیدنی‌های حیرت‌انگیز شهرستان چابهار، کوه‌های گل‌افشان آن است که مهم‌ترین آن‌ها در نقطه‌ای نزدیک به کنارک به نام بندر تنگ قرار دارد. کوه گل‌افشان بندر تنگ با ارتفاع تقریبی ۱۰۰ متر و قطر قاعده کمی بیش از ۱۰۰ متر در فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتری شهرستان چابهار قرار دارد.
بالا رفتن از کوه اگر فصل بارندگی نباشد، تقریبا راحت است. در بالاترین نقطه‌ی کوه، چاله‌ای به قطر کمتر از یک متر و به عمق حدود نیم متر وجود دارد که با گل پوشیده شده است. در فواصل زمانی حدود یک دقیقه، مقداری گل با صدای خاصی شبیه به ترکیدن یک حباب، از چاله خارج و به اطراف پراکنده می‌شود. در کنار این کوه، دو کوه کم‌ارتفاع دیگر وجود دارد که به نظر می‌رسد زمانی آن‌ها نیز گل‌افشان بوده‌اند.
منطقه حفاظت شده گاندو
رودخانه‌ی باهوکلات یکی از پرآب‌ترین رودخانه‌های استان سیستان و بلوچستان و عامل اصلی حیات و زندگی در جنوب استان است. این رودخانه به ویژه به دلیل زیستگاه تمساح ایرانی اهمیت توریستی فراوان دارد. این رودخانه آب‌های مناطق وسیعی از صفحات جنوبی شهرستان ایرانشهر (بخش‌های سرباز، بمپور، راسک) و شهرستان چابهار (بخش‌های دشتیاری قصر قند) را جمع‌آوری کرده و به دریای عمان سرازیر می‌کند.
مسجد جامع تیس
از مناطق دیدنی چابهار می‌توان از مسجد تیس نام برد؛ مسجد جامع تیس که از لحاظ معماری مانند مساجد کشورهای پاکستان و هندوستان است، مانند اکثر مساجد اهل تسنن یک مناره دارد. صحن این مسجد هر زائری را ولو برای اولین بار، به یاد تابلوهای پر از رنگ زیبا می‌اندازد. مناره و گنبدهایی که با رنگ‌های سبز و قرمز زیباتر شده‌اند و درب‌هایی که با شیشه‌کاری‌های منظم و نامنظم رنگارنگ جلوهایی چشم‌نواز به مسجد داده‌اند و مردمانی سفیدپوش و بلوچ‌زبان که دوستانه، زائران را با لبخند نگاه می‌کنند.
بندر گواتر
در منتهی الیه جنوب شرقی ایران، در آخرین نقطه‌ی مرزی شهرستان چابهار، بندری کوچک و قدیمی اما زرخیز به نام «گواتر» قرار گرفته است. گواتر، چون گوهر بهشتی در ساحل دریای عمان می‌درخشد. گواتر به خاطر قرار گرفتن در مجاورت جنگل‌های حرا یکی از مناطق حفاظت شده‌ی محیط زیست است.
رژیم غذایی
در چابهار هم مثل بسیاری از شهرهای دیگر ایران، خوراکی‌ها و غذاهای محللی مختلفی وجود دارد. با توجه به قرار گرفتن این منطقه در نزدیکی دریا و به خاطر نوع آب و هوا، تعجبی ندارد که در تهیه‌ی خوراکی‌ها و غذاهای محلی این منطقه، از خرما و ماهی به وفور استفاده می‌شود. مثلا خوراک خرما یکی از مهم‌ترین خوراکی‌های چابهار است و کنک نام نوعی حلوا است که با خرما تهیه می‌شود.
بتو ماش، شودوده، بتو هوارى، ماشینگ، پاکگین ماهیک، کورک، گلو هک، ناروش، کیش و دلگ از غذاهای محلی استان سیستان و بلوچستان است که می‌توانید این غذاها را در رستوران بلوچ امتحان کنید. رستوران تهران، رستوران بام چابهار، رستوران بام صدف و رستوران هتل لیپار هم از جمله رستوران‌های خوب چابهار هستند.